استافیلوکوکوس اورئوس

استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) کوکسی‌های گرم مثبت هوازی هستند که به صورت خوشه‌ها و زنجیره‌های کوتاه تشکیل می‌شوند. این باکتری‌ها مسئول طیف وسیعی از بیماری‌ها هستند که از عفونت‌های سطحی پوست و بافت‌های نرم تا عفونت‌های عمیق و تهدیدکننده زندگی با نرخ بالای مرگ و میر و بیماری، مانند اندوکاردیت (endocarditis) و سپتی‌سمی (septicemia)، را شامل می‌شوند. علاوه بر این، استافیلوکوکوس اورئوس قادر به ترشح توکسین‌هایی است که بیماری‌هایی مانند سندرم شوک توکسیک (Toxic Shock Syndrome یا TSS) و سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی (Staphylococcal Scalded Skin Syndrome یا SSSS) را ایجاد می‌کنند.

کلونیزاسیون و انتقال

استافیلوکوکوس اورئوس به‌طور گسترده‌ای در سطح پوست و مخاطات کلونیزه می‌شود و می‌توان آن را در بینی ۱۰٪ تا ۴۰٪ از افراد در جامعه و بیمارستان یافت. حاملگی بینی نیز منبعی برای انتقال استافیلوکوک‌های چند مقاومتی است. برخی از گروه‌های بیماران مانند بیماران دیالیزی، افراد مبتلا به دیابت، افرادی که از داروهای وریدی استفاده می‌کنند، افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل و افراد مبتلا به HIV در معرض خطر بالای عفونت‌های استافیلوکوکی قرار دارند.

ذات‌الریه و عوارض آن

استافیلوکوکوس اورئوس مسئول حدود ۱٪ تا ۱۰٪ از ذات‌الریه‌های اکتسابی از جامعه و ۲۰٪ تا ۳۰٪ از ذات‌الریه‌های اکتسابی از بیمارستان است. ذات‌الریه ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس ممکن است از آلودگی هوابرد، آسپیراسیون یا بذرپاشی خون‌زاد ریه‌ها از باکتریمی (bacteremia) یا اندوکاردیت سمت راست ناشی شود. ممکن است سابقه‌ای از بیماری ویروسی اخیر یا آنفولانزا وجود داشته باشد. تظاهرات بالینی ذات‌الریه استافیلوکوکی مشابه سایر علل ذات‌الریه است، به جز تمایل به ایجاد عفونت نکروز کننده با تخریب بافت و تشکیل حفره. بیمار با شروع ناگهانی تب، تاکی‌پنه (تندنفسی)، درد قفسه سینه پلوریتیک و سرفه مولد با خلط چرکی که می‌تواند خون‌آلود باشد، مراجعه می‌کند. استافیلوکوکوس اورئوس همچنین یکی از شایع‌ترین علل امپیم (empyema) است. در مواردی که اندوکاردیت همراه وجود دارد، ممکن است نشانه‌هایی مانند خونریزی زیر ناخنی، سوفل رگورژیتاسیون آئورت، تریکوسپید یا میترال، ضایعات کف دست جانوِی (Janeway lesions) و ندول‌های اُسْلِر (Osler nodes) دیجیتال مشاهده شود.

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (Methicillin-resistant Staphylococcus aureus یا MRSA) اولین بار به عنوان یک پاتوژن بیمارستانی مهم در دهه ۱۹۶۰ مطرح شد. در سال‌های اخیر، شیوع‌های اکتسابی از جامعه MRSA (CA-MRSA) به طور فزاینده‌ای در میان افراد سالم که فاقد عوامل خطر سنتی برای عفونت‌های استافیلوکوکی هستند، توصیف شده‌اند.

پنومونی نکروز کننده پیش‌رونده

یک پنومونی نکروز کننده به سرعت پیش‌رونده در بزرگسالان جوان و کودکان سالم به دلیل عفونت با سویه‌های CA-MRSA حاوی ژن لوکوسیدین پانتون-والنتین (Panton-Valentine leucocidin یا PVL)، که یک توکسین القا کننده لیز ماکروفاژهای میزبان است، توصیف شده است، که پاسخ میزبان را تضعیف کرده و نکروز بافتی را تسهیل می‌کند. مرگ و میر ناشی از پنومونی‌های ایجاد شده توسط سویه‌های PVL بسیار بالا است.